Yeşim Özdemir: Sanatın Sessiz ve Derin İzleri

Yetkin bir kültür insanı olan Yeşim Özdemir, sanatın farklı disiplinlerinde ürettiği eserlerle adından söz ettiriyor. Resim, seramik, heykel, deneme yazıları ve şiir gibi alanlarda üretim yapan sanatçı, Gemlik’in tanıtımına ve estetik anlayışına önemli katkılar sunuyor.

Sanatında popüler kültür, estetik ve güncel sanatı bir araya getiren Özdemir, kimi zaman umut dolu mizahıyla, kimi zaman ise keskin ironisiyle özgün bir anlatım dili oluşturuyor. Hiçbir akıma bağlı kalmadan kendi tarzını geliştiren sanatçı, eserleriyle adeta sanata parmak izini bırakıyor.

Sanat ve tasarımı herkes için erişilebilir kılma misyonuyla sanatseverleri destekleyen Özdemir, sözcükler, resimler ve imgelerle dünyaya dokunuyor. Gemlik’e mal olmuş bir sanatçı olarak ilham vermeye devam eden Özdemir, sanat yolculuğuna tanıklık etme fırsatı sunuyor.

Rastlantısallığa olan inancıyla dikkat çeken sanatçı, bir saat kulesi ve üzerindeki leylek yuvasından ilham alarak son şiirini kaleme aldı.

“Portakal Çiçekleri, Ateş Böcekleri

Kentin söndüğü yerde bir saat kulesi, Leylek yuvası,

Kim bilir ne derin trajik hikayesi,

11’de durmuş kalbi tüm zamanların,

Ruhun unuttuğu sırrı fısıldar,

Nabızlarında bir kalbin atışı,

Yüreği gagasında çırpınır,

Arar durur gökyüzünün kızıl kanatlarında ikiz alevini,

Yeşille mavinin buluştuğu kıyılarda,

Sahile vurur turkuaza çalan gözyaşları,

Her adım bir özlem yankısı,

Her kor girdabı ona bir çağrı,

Sev beni!

Başka bir şehirde saat kulesinde,

11’e 1 kala,

Zihninin zincirlerinde sürgün sevdalısı,

Yaralarını iyileştirmeye saklanır deli divane,

İçinde akan sonsuz sevginin,

Ritmleri nefesiyle senkronize,

Gönlünün tenhalarında acıtır sessiz çığlığı;

Gelememeyi,

Gidememeyi,

Sonsuzluğun duraklarında.

Vahşi kalbi hak eden ruha,

Rüzgarlar ağaçların arasında uluduğunda,

Bir ışık gölgesi, bir yara,

Bilinmeyene ateşlerde yürür birlikte,

Ateş böceklerinin Tanrısına;

“Ödül mü,

Ceza mı?” diye sordular.

“İmtihanınız.” dedi.

Dünyayı titretti bu sahne,

En karanlık geceyi resmeden muhteşem tonlarda yürekler avuçlarda,

Geçmiyor,

Geçmedi,

Geçmeyecek…

“Sevginle beni teselli et,” dedi,

Portakal çiçeklerinin Rabbine.

Bu şiir,

Bitmedi,

Bitmiyor,

Bitmeyecek.

Çünkü Sen,

Çünkü Ben…

Yeşim Özdemir”